Eski dilde bin sayısı…

Elf,
Eski dilde bin sayısı.
1000, M
1000 Elfun.
Eski Türkçe, bıng, ming.
Eskidilde dediğimiz bir kelime ya arapça ya da farsçadır.
Özellikle sayılar arapçadır.
Nısf (نصف ) Yarım
Sülüs ( ثلث ) Üçte Bir
Rubuğ ( ربع ) Dörtte Bir
0 Sıfır (.)
1 Vahid (١)
2 İsnan (٢)
3 Selase (٣)
4 Erbea (٤)
5 Hamse (٥)
6 Sitte (٦ )
7 Seba (٧)
8 Semaniye (٨)
9 Tisa (٩)
10 Aşera (عشرة) (١.)20 Işrun (٢.)
30 Selasun (٣.)
40 Erbaun (٤.)
50 Hamsun (٥.)
60 Sittun (٦.)
70 Sebun (٧.)
80 Semanun (٨)
90 Tesun (٩.)
100 Mietun (١..)

200 Mietan (٢..)
500 Hamsuneteun (٥..)

1000 Elfun (١…)
2000 Elfani (٢…)
3000 Selasetun elafun (٣…)
5000 Hamsetun elafun (٥…)

Osmanlılarda sivil rütbelerden biri …

Ula,
Korgeneralin(Ferik) mülkiyedeki karşılığı Ula’dır.
Osmanlılarda sivil rütbelerden biri.
Osmanlı devletindeki sivil rütbelerden biri.
Osmanlıda, Rical denen devlet büyüklerine Hazretleri diye hitap edilir. Hazretlerinden aşağısına erkan denir.

Mutasarrıf, Paşa, Mirliva, Ula Sanisi, Mihriman, Haremeyn, Sancak Beyi, Miralay, Mütemayiz, Hamse, Ula, Kaymakam, Saniye, Miriümera, Mahrec, Salise, Kapıcıbaşı, Alay emini, Rabia, Müderris, Hamise, Hacegan,

Askeri Rütbeler;
Müşir (Mareşal)
Ferik (Orgeneral)
Mirliva (Tuğgeneral ile Tümgeneral arası)
Miralay (Albay)
Kaymakam (Yarbay)
Binbaşı (Alay Emini)
Kolağası
Alay Katibi
Tabur Katibi
Yüzbaşı
Mülazım
Çavuş
Onbaşı
Nefer

Türkçenin, “Karahanlıca” da denilen bir lehçesi…

Hakaniye,
Harezmce,
Karahanlıca,
Karahanlı Türkçesi, Orta Türkçenin ilk dönemini oluşturur.
Kaşgarlı Mahmud Uygur şehirlerine varıncaya dek, Ertiş, Ila, Yamar, Etil ırmakları boyunca oturan halkın dili doğru Türkçedir. Bunların en açık ve en tatlısı Hakaniye-Hakanlılar ülkesi halkının dilidir.

Türk Dilinin Ağızları (Şiveleri);
Altay, Afşar, Atrahan
Balkar (Malkar), Başkırt ,Beltir,
Gagavuz,
Hamse, Halaç, Horasani Karayi,
İrtiş,
Kacar, Kaç, Kamasin, Kaşkay, Kumuk, Karaçay, Karagas, Karakalpak, Kazak , Kızıl, Koybal,
Karaçorlu, Karadağlı, Karapapak, Kırgız, Kengerlu, Kundur, Kumandı, Kırım
Karayim,
Lebed,
Nogay,
Özbek
Sagay, Soyan
Şahseven, Şor,
Telengit, Teleüt, Tuba, Tobol,
Uygur,

Nergisi’nin süslü nesirle yazılmış bir kitabı …

Nihalistan,

nergisi
Nergisi,
Mehmet Nergisi,
17. yüzyılda yaşamış divan edebiyatı şairi ve yazarı.
Medrese eğitimini İstanbul’da tamamlamış olan Mehmet Nergisi 1592 yılında Bosna’da doğmuş bir şairdir. 1635 yılında IV.Murad’ın Revan seferi esnasında attan düşerek ölmüştür.
Osmanlı döneminde bir çok şehirde (Gabela, Mostar, Yenipazar, Banyaluka ve Manastır) müderrislik ve kadılık yapmıştır. IV. Murad’ın yanında vakanüvis olarak çalışmıştır.

Nergisi divan edebiyatının aşırı süslü nesirlerini yazmıştır.
Eserleri;
Hamse-i Nergisi, Meşakkul’uşşak, Kanunü’r-Reşat, Gazevat-ı Müslime, İksir-i Saadet ve Nihalistan adlı bu beş mesneviden oluşmaktadır.